هرتكيه اي كه باقَدَمَت پا گرفته است
بي شك اجازه ازخودِ زهرا گرفته است
ميسوزدازغمت همهٔ تاروپودِ من
باهَرزبانه مِهرِ توبالا گرفته است
عمريست مانده درعطشِ ديدنت دلم
اما گناه، راهِ تماشا گرفته است
دوراز مَسيرِعشقِ توميگرددعاقبت
هركَس كه راهِ عشرت دنياگرفته است
هستي كه هست تشنهٔ عدل وعدالتت
ازظلمِ ظالمان دل دنيا گرفته است
بَرانتقامِ محسنِ شش ماهه،دربهشت
دستِ قنوت, اُم ابيها گرفته است
"بايدخودت براي ظهورت دعاكني"
عِصيانِ ماكه روحِ دعاراگرفته است
خوشبخت آن كَسي ست كه هنگام امتحان
ازصاحب الزّمانِ خودامضاگرفته است
- شنبه
- 19
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 11:21
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
داود تیموری
ارسال دیدگاه