هر زمان مجنون شدی، لیلا تلافی می‌کند
زشتی‌ات را نیز، او زیبا تلافی می‌کند

سر به راهش باش، دست از دامن او برندار
تا که دید افتاده‌ای از پا، تلافی می‌کند

غصه‌ی روزی نخور؛ خود را برایش خرج کن
نوکری کن؛ عاقبت مولا تلافی می‌کند

قطره‌ای هم ابرِ چشمت ریخت پای روضه‌اش
روز محشر مادرِ دریا تلافی می‌کند

با «حسن جان» نوحه‌خوانی کن؛ نفس را خرج کن
هر دمت را حضرت زهرا تلافی می‌کند

نوکرِ جا مانده‌ای که بین آن کوچه نبود
روضه‌خوانش می‌شود؛ حالا تلافی می‌کند

آنکه در میدان حریف جنگ، با حیدر نشد
گوشه‌ی کوچه شکستش را تلافی می‌کند

کودکی با هق هقش می‌گفت، دستش بشکند
مادرم غصه نخور! بابا تلافی می‌کند

هر کسی جا ماند از روزی که مادر را زدند
با حسینش روز عاشورا تلافی می‌کند