خمارباده عشقم،خمارجامی که

بُوَد زِ میکده ی حق،همان خدایی که

نموده خلقت احمد،رسول و شاهی که

بُوَد برادر حیدر،همان امامی که

کندشفاعت خلقت،به ذکر نامی که

بُوَد  تمامی هستش و ذکر او زهراست

*

قسم بر آیه ی قرآن که خالق یکتا

نکرده خلقت عالم و کل ما فیها

مگر برای محمد،پیمبر والا

و گشته خلفت احمد، به خاطر مولا

وآنکه شد سبب این دو نور بی همتا

قسم به ذات خداوند که حضرت زهراست

*

نگر به قدر ومقام و جلال این دختر

که شدزشان و ز رتبت  به باب خود مادر

وبوده قدرتِ بازوی شیرحق حیدر

و حق بگفته مدیحش به سوره کوثر

کسی که دشمن او شد؛یقین بُوَد ابتر

یقین که لیله ی قدر رسول حق زهراست

*

حسن کریم دوعالم اگر کرم دارد

زجود و بخشش مادر نکو ثمر دارد

حسین اگرکه چنین غیرت و شرف دارد

زشیر مادر خود،خون میان رگ دارد

در این جهان چه کسی مثل زینبش دارد

یگانه مادر گلها در این جهان زهراست

*

تویی که بر همه حاجات شیعیان بابی

تویی که فخر خدا در میان محرابی

به شام تیره ی ظلمت یگانه مهتابی

زغربت و غم مولا همیشه بیتابی

تو اسوه ای زشجاعت برای اربابی

تمام جلوه ی زینب به کربلا زهراست

*

نشسته ام سر راهت زمرحمت نگهی

چه می شود که جواب گدای خود بدهی

بیایی و به دوچشمم قدوم خود بنهی

زخُمّ عشق ولایت دهی به من قدحی

که از آن فقط به مریدان مرتضی بدهی