پابوس درگاه شریف او نسیم است
عمریست در ملک دل عاشق مقیم است
حبش میان جنت و دوزخ قسیم است
پس کم نگاری نیست او ، ام الکریم است

دل های ما با عشق این بانو محک خورد
یک عمر دنیا از سر خانش نمک‌ خورد

پای علی یک قلب صاف و ساده دارد
از خمره ی حسن الهی باده دارد
هر رهبری در پیش خود آزاده دارد
هر دلبری در پیش خود دلداده دارد

زهرا همان آزاده ی امر ولی بود
زهرا همان دلداده ی مدح علی بود

گوش فلک مدهوش صوت ربنایش
هوش ملک را برده دستان دعایش
وقتی مقام مادری باشد ثنایش
جنت تماما میشود پس خاک پایش

خورشید نورش معنی توحید بوده
حیدر فقط هم‌ کفو این خورشید بوده

بی ابتدا ، بی انتها ، والاست زهرا
حوریه و انسیه و طوباست زهرا
آموزگار عَلَّمَ الاَسماست زهرا
در شان او این بس که او زهراست زهرا

از دامن مهرش زمین آرام دارد
آب حیات از کوثرش یک جام دارد

او از ازل هم لایق تجلیل بوده
روزی رسان دست میکائیل بوده
گرم طواف چادرش جبرییل بوده
خلق جهان بی فاطمه تعطیل بوده

یا فاطمه ذکر خدای آسمان است
حکاکی انگشتر پیغمبران است

آرام دنیا ذکر یا سبحان زهراست
جنات حق هم حاصل احسان زهراست
فرمانروایی فلک از آن زهراست
این خته ی عشاق هم ایران زهراست

زهرا نگار قلب ختم المرسلین است
زهرا همان عشق امیرالمومنین است