ام کلثوم برفت از دنیا
دگر راحت شده از غم ها
زین جهان رفته سوی زهرا
واویلا واویلا واویلا(۲)
روان سوی عقبا گردیده
هرکجا کربلا گردیده
شور ماتم به پا گردیده
واویلا واویلا واویلا
دخت حیدر ام کلثوم است
بسان خواهرش مظلوم است
همچومادر ز حق محروم است
واویلا واویلا واویلا
از غمش جمله دلها خون است
شیعه از داغ او محزون است
مهدی فاطمه دل خون است
واویلا واویلا واویلا
بدیده گل ام لیلا
ز جور و کینه‌های اعدا
شده پیکرش اربا اربا
واویلا واویلا واویلا
بدیده تشنه لب اصغررا
بدیده بریده حنجررا
بدیده شورش محشر را
واویلا واویلا واویلا
ام کلثوم گل خیرالناس
غربتش را نموده احساس
به وقت شهادت عباس
واویلا واویلا واویلا
بدیده که گلها را چیدند
حرمت برادر دریدند
سرش را از قفا ببریدند
واویلا وا ویلا وا ویلا
به چشمش کربلا را دیده
آتش خیمه ها را دیده
سر بر نیزه ها را دیده
واویلا واویلا واویلا
- چهارشنبه
- 30
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 15:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه