« واویلتا ، واویلتا ، جواد الائمه »
پروانه وار ، با اشک و آه ، می ریزه بال و پر
قلبش خونه ، بی سامونه ، از جفای همسر
براش موندن تو این دنیا عذابه
دلـش لـبریـز آه  و التـهابـه
آخـه لب تشـنة یک جرعه آبه
می سوزه پیـکرش غریبونه ، خیلی حالش زار و پریشونه
عمریه که با گریه‌هاش هر شب ، روضه های مادرو می‌خونه
« واویلتا ، واویلتا ، جواد الائمه »
پر کشید از ، خاک غربت ، با دل پر خونش
اما هنوز ، روی خاکه ، پیکر گلگونش
کـبوتر ها در اوج مهـربونی
می سـاختند با پرای آسمونی
روی جسم آقامون سایه بونی
کبوتر های عاشق و بی تاب ، خـالی بود جاتون کنار ارباب
که سه روز پیکر پر از خونش ، بی کفن مونده بود زیر آفتاب
دانلود سبک مداحی