مدینه آینه ای غرق روشنایی داشت
شب ولادت تو نور کبریایی داشت
زمین ز یمن وجود مطهرت چون عرش
به چشم اهل ولا، جلوه ی خدایی داشت
شمیم روح فزایت دل از محبان برد
نسیم کوی تو آهنگ دلربایی داشت
به آسمان هدایت نهم ستاره دمید
که خلق را ز خدا نور رهنمایی داشت
به پاس آمدنت، باغبان گلشن قدس
زاشک ،دسته گل ازبهر رونمایی داشت
کبوتر دل یاران اسیر غم ها بود
نسیم مقدم تو مژده ی رهایی داشت
تویی جواد و ز جود تو بهره ور گردید
ز بذل و جود تو هرکس که آشنایی داشت
همیشه دست یداللهی تو در همه جا
زعقدة دل عارف گره گشایی داشت
پناه برد ز امواج خشم طوفان، نوح
برآن سفینه که لطف تو ناخدایی داشت
ز بی نیازی خود منت از فلک نکشد
هرآن که بردر تو کاسة گدایی داشت
به سایه ی دگران کی رود ،که این ذرّه
از آفتاب تو امید روشنایی داشت
دلم به مهر تو پیوسته بود از آغاز
کجا زخاک قدومت سرجدایی داشت
هماره شکرخدا بر لبان او جاری ست
از آن زمان که ولای تو را« وفایی» داشت
- سه شنبه
- 13
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 9:50
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه