یا زین العابدین(ع)
مصفا میشود شهر مدینه با گلی دیگر
گلی خوشبو زگلهای گلستان بنی حیدر

گلی محصول پیوند نکوی شاه وشهزاده
یکی دخت شه ایران وآن یک زاده ی کوثر

حسین بن علی راحق دوباره داده فرزندی
که بعداز او شود برشیعیان مرتضی سرور

علی اوسط است و نور چشم حیدر کرار
برد با خنده های خود دل را از علی اکبر

چراغان است کوی حیدریون بهر میلادش
درخشد در میان آل حیدر همچنان گوهر

ملائک دور این قنداقه می چرخند با شادی
همه تبریک گویان برحسین وحضرت حیدر

ششم معصوم باشد او، امامت را مه چارم
بود او عابدان را زینت وبر ساجدان مظهر

به دشت کربلا همراه بابا می رود اما
شود بیمار وبیند یک یه یک گلهای دین پرپر

به روز پنجم شعبان زمین شاد وزمان شادست
زند مرغ دل هرشیعه ای سوی مزارش پر

شعر:اسماعیل تقوایی