سجاده‌ها ز جلوه‌ی روحانى تواند
زندانى خدا همه زندانى تواند
با دست‌هاى بسته مناجات دیدنیست
يک گوشه‌اى نشسته مناجات ديدنى‌ست
در زير تازيانه خدا را صدا بزن
آه اى غريب قيد ملاقات را بزن
جايت کم است بال و پرت را تکان مده
ديوار محکم است سرت را تکان مده
تا ساقه‌ات خميد خميده شدى تو هم
زنجير را کشيد کشيده شدى تو هم
خورشيدى و به جانب گودال میروى
ساقت تکان که میخورد از حال میروى
بالت به ميله‌هاى قفس گير میکند
با اين گلوى بسته نفس گير میکند
اين چهار تا غلام غريبت کشيده‌اند
انگار تخته‌ها به صليبت کشيده‌اند
يک گوشه دختران خودت را صدا زدى
با دست و پاى بسته شده دست و پا زدى
پا جاى دست‌هاى توسل گذاشتند
جسم تو را سه روز روى پل...
رد میشدند مردم بى‌عار بارها
رد میشدند از بغل تو سوارها
اما کسى به رخت و لباس تو پا نزد
اما کسى دهان تو را با عصا نزد
- جمعه
- 15
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 6:53
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
علی اکبر لطیفیان
ارسال دیدگاه