من ازهجرِتوهمچون شمع،سوسوميكنم مولا
براي دردِ دل گفتن به تو روميكنم مولا
اگرميشدبدانم خيمه گاهت دركجابرپاست
به جاي قبله رويم رابه آنسوميكنم مولا
بردشيريني يادت زِدل تلخيِ هجران را
رسدتاشورِديدارت به غم خوميكنم مولا
نگاه خويش مهمان كن به قلبم تاصفاگيرد
وَمن هم صحن دل راآب وجاروميكنم مولا
بُوداميدِمن تاچشمِ دل بيناشودوقتي
كه دارم دربغل پيراهنت بوميكنم مولا
بگويم بهرشكرانه خدايامن هزاران بار
سروجان رافداي ديدن اوميكنم مولا
به وصلت درجوارقبرزهراگرشوم نائل
فدايت جان كنارِروضه اوميكنم مولا
اگرچه عاصی ام امابه عشقت يااباصالح
همه عالم پُر ازگُلبانگ ياهوميكنم مولا
- یکشنبه
- 7
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 9:21
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
داود تیموری
ارسال دیدگاه