نشسته بر رُخ غبار عزا، گشته به دلِ شیعیان ظاهر(2)
                                    به دست دشمن ز زهر جفا، کشته گردیده حضرت باقر
       مدینه شد همچو کرب و بلا          دریغا و آه و واویلا(2)
ز اشک و خون چشم اهل و ولا، زین عزا و مَحَن گشته طوفانی
                                رود اکنون زین مصیبت و غم، خانۀ دلِ ما رو به ویرانی
          مدینه شد همچو کرب و بلا            دریغا و آه و واویلا(2)
چه حزن انگیز از مدینه رسد با نوای عزا آه غربت او
                                      ببر گلهای سرشک مرا ای صبا ز وفا سوی تربت او
      مدینه شد همچو کرب و بلا          دریغا و آه و واویلا (2)