گم کرده راهی هستم و تقصیر دارم
بر گردن از جور و جفا زنجیر دارم
دیر آمدم اما تو را بخشنده دیدم
با روسیاهی پشت دربارت رسیدم
جاری شد اشکم از گناهان گذشته
از معصیت های فراوان گذشته
من بنده بودم بندگی نفس کردم
خود را میان درد سرها حبس کردم
با نفس اماره نشستم وای بر من
هی توبه کردم هی شکستم وای بر من
زندانی نفسم شدم رویم سیاه است
کار تمام لحظه هایم اشک و آه است
پشت درت در میزنم با ناله هایم
با ناله های آتشین و ربنایم
عبد فراری آمده باید ببخشی
با گریه زاری آمده باید ببخشی
۹۹/۲/۱۷
- چهارشنبه
- 17
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 11:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد حبیب زاده
ارسال دیدگاه