امام حسين(ع)، برادرش عباس بن علي(ع) را بسيار دوست مي داشت.
عباس بن علي(به امام حسين(ع)) فرمودند: برادر! افرادي براي ملاقات با شما آمده اند. راوي گفت: پس (امام(ع)) برخاستند و فرمودند: برادرم! عباس جان! فدايت شوم، بر اسب بنشين و به سوي آن ها برو و از آن ها بپرس کيستند و براي چه آمده اند؟»
بيان مبارک امام حسين(ع) در خطاب قرار دادن حضرت ابوالفضل العباس(ع)، نشان دهنده جايگاه ويژه آن بزرگوار نزد امام(ع) است.
اين احترام و علاقه، تنها ريشه در رابطه برادري ميان آن دو بزرگوار نداشت. ابوالفضل العباس(ع) فرمان امام(ع) را به گوش جان مي شنيد و عمق آن را به خوبي درک مي کرد. عباس بن علي(ع) امان نامه اي را که عبيدا...بن زياد براي او و سه برادرش، به شمر بن ذي الجوشن داده بود را نپذيرفت.
منبع:
محمد بن جرير طبري، تاريخ امم و الملوک، ج ۴، ص۳۱۵
- چهارشنبه
- 17
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 12:10
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه