کنار بستر مولا است زینب
ببین قلبش چه پر غوغا است زینب
بگوید جان من بابا نگاهی
که بی تو خسته از دنیا است زینب
*
طبیب آمد سکوتی کرد و بر خواست
حسن را لحظه ای در پشت در خواست
نمی دانم چه گفت آنجا به آقا
که او آمد ز زینب چشم تر خواست
*
یتیمان پشت در گریان حیدر
امید قلبشان درمان حیدر
به دست خود گرفته کاسه شیری
که هرشب بوده اند مهمان حیدر
*
علی آمد به هوش و گفت عباس
حسینش را بدید گفت عباس
عزیزم جان تو جان حسینم
دوچشمش را ببست و گفت عباس
*
حسین افتاده یاد روی مادر
که از آن بستر آید بوی مادر
بزد دستان خود را بر هم و گفت

که بابا می کند رو سوی مادر

(خواندن این شعر به سبک دشتی حال و هوای دیگری دارد)