التماس دعا

---

{میان سفره ات آیا کمی نان و رطب مانده؟}

دوباره گریه می بارد، دو چشم خیس و شرمنده

رسیده آخر ماه خدا و آمده بنده

اگرچه دیر می آیم ولی تو زود می بخشی

به چشمان پریشانم دوباره رود می بخشی

نمی دانم که آیا از گناهانم گذر کردی؟

نمی دانم که از جرمم شما صرف نظر کردی؟

اگر این سفره ی برکت ز دست من جدا گردد

اگر بر دوش من بار گناهانم رها گردد

چگونه سوی تو آیم، به پای من توانی نیست

چگونه من دعا خوانم؟ به حلق من زبانی نیست

خداحافظ خداحافظ دلم با تو قراری داشت

در این اوضاع طوفانی، دلم پیشت بهاری داشت

خداحافظ مه رحمت ، بدون تو چه دلسردم

چه شبهایی که می گفتم غلط کردم غلط کردم

خداحافظ ابوحمزه که حال خوب ما بودی

خداحافظ سحرهایی که ذکر ربّنا بودی

خداحافظ خداحافظ خدا پشت و پناه تو

برو اما دلم را می سپارم دست ماه تو

دوباره بر لبم دارم نوای الوداع امشب

ز جان خسته می آید صدای الوداع امشب

بیا امشب برای حال من هم یک دعایی کن

نوازش کن گدا را آخر ماه و عطایی کن

هنوزم ناله ی یا ربّنایم روی لب مانده

میان سفره ات آیا کمی نان و رطب مانده؟

---

ببخش امشب به حق آن وداع آخرینی که

وداع آخرین بچه های نازنینی که

تن مجروح مادر را میان یک کفن دیدند

بر روی سنگ غسلش لکه خون بدن دیدند

ببخش امشب به اشک آن یتیمان عزا دیده

که افتادند روی پیکر بانوی رنجیده

همان بانو که دستانش ز ظلم ضربه ها افتاد

میان کوچه ها ناگه به روی خاک ها افتاد

همان بانو که مثل او کسی هرگز مجاهد نیست

میان بستر افتاده دگر حالش مساعد نیست

---

ببخش امشب مرا یارب به آه حضرت زهرا

خداحافظ ز من بگذر به اشک زینب کبری

ببخش امشب به حق آن وداع آخرینی که

وداع آخرین بچه های نازنینی که

میان لشکر دشمن پدر را بی سپر دیدند

پدر را عازم میدان ولی خونین جگر دیدند

به حق لحظه ای که زینب آمد با دلی غوغا

حسینا وا حسینا سیدا مهلاً بمان مهلا

برادر می روی بنگر که زینب را زمین مانده

برادر می روی اما وصیت ها زمین مانده

ببین این پیرهن را مادرم زهرا برایت دوخت

به من گفته ببوسم حنجرت، خیلی دلم را سوخت