مدح حضرت امام رضا علیه السلام

چشم هایِ ملتمس بسکه حقارت می کِشند
دائماً از دوریت آقا اسارت می کِشند

قابِ عکسِ گنبد و صحن و سرایت کافی است
با همین ها این جماعت آهِ حسرت می کِشند

دست بر سینه سلامت می کنند از راهِ دور
یک براتی ده که عمری از تو منّت می کِشند

ای امامِ مهربانی ها خودت مستحضری..
عاشقانت بی شما بد جور غربت می کِشند

نه فقط بر مُلک ایران که به دلها سروری
عالم و آدم ز تو لطفِ زعامت می کِشند

نسلِ سلمانِ محمّد با تو بیعت کرده اند
یا رضا می گویند و شهدِ ولایت می کِشند

بیرقت روی سرِ ما تا ابد پاینده باد..
زیرِ پرچم..اهلِ ایران شورِ غیرت می کِشند

گر طبیبانه نگردانی نگاهت را ز‌‌  مِهر
تا دمِ مردن مریضانت نقاهت می‌کِشند

جلوه ای کن لحظه‌ای هنگامِ رفتن یا رئوف
ورنه بی نورِ رُخت ..دلها ضلالت می کِشند

روز محشر زائرینت یا مجاورهای تو..
از مقامِ قدسی ات میلِ شفاعت می کِشند