آنقدر لطف به ما مردم دوران کردی
که تو خود را ز نصب شاه کریمان کردی

پسر ارشد زهرا چقدر آقایی
که نگاهی تو به این حال پریشان کردی

همه دم وجه تشابه ز پدر داری چون
زندگیت همه را وقف یتیمان کردی

من حسینی شدنم را به شما مدیونم
جلواتت همه را غایب و پنهان کردی

حرم و صحن وسرایی که نداری عوضش
حرم کرببلا را چه درخشان کردی

بخدا روضه ی مکشوف همان بغضی بود
که شما بین همان کوچه ی ویران کردی