تقدیم به حضرت رئوف ع با تمام‌بدیها

رحمت باران من شاه خراسان من
باز علیک السلام قبله ایران من

باز تو دادی سلام زودتر از هر کلام !؟
خیس خجالت شدم عاشقتم وسلام

محو شدم در یمت خاک شدم در نمت
بازبنوشان به من آب دهان و دمت

صاحب این سرزمین عرشی خاکی نشین
باز دلم تنگ توست این دل ما را ببین

باز نوشتم بدم لیک به تو رو زدم
آهو که نه من سگ کوی تو در مشهدم

گوهر بیدار من دلبر دادار من
حیف ز روی تو نیست ؟این دل بیمار من

بی ادب و بد شدم از همه چی رد شدم
بس که تو گفتی بیا کفتر گنبد شدم

مست از این رحمتم ذوب در این خدمتم
عاشق روی تو و کلبِ درِ عصمتم

حال من و هوی تو بال من و کوی تو
باز منم مست از این پیچش گیسوی تو

عشق اگر این نبود عاشقی شیرین نبود
پشت دعاهای ما صدای امین نبود

ارض و سما والهت خیل ملک عاشقت
منم که هستم آقا بنده نا لایقت

عبد وفادارتان تشنه دیدارتان
ذره ای از قمبر و میثم تمارتان