سر زد از خانه خورشيد ولا ماه امشب
ز آسمان باز شده سوى زمين راه امشب
حلقه بر در زده شادى كه منم ، باز كنيد
ذكر تسبيح بخوانيد و غزل ساز كنيد
غزل شوق بخوانيد كه گل وا شده است
غنچه ی عصمت و تطهير شكوفا شده است
چشم بد دور عجب ماه جمالى دارد
چه نجيب است رقيه چه كمالى دارد
دختر ناز حسين است مبارك قدمش
كى فراموش شود خاطره عمر كمش
علوى زاده اى از نسل و تبار زهراست
ياس نورسته اى از باغ و بهار زهراست
آمده همسفر شاه شهيدان گردد
شمع دلسوخته كلبه ی احزان گردد
نمك خنده ی او برد دل مادر را
كرده حرز گل خود «چار قل و كوثر» را
عمه زينب به رويش صورت مادر را ديد
در خم ابروى او هيبت حيدر را ديد
چه صفا داشت در آن فرصت آئينه و ماه
ذكر «لاحول و لا قوة الا بالله»
بوسه از صورت ماهش على اكبر گيرد
عمو عباس چو جان او را در بر گيرد
شب شادى است به صد شوق سحر بايد كرد
غصه و اندوه را دست به سر بايد كرد
هر كه از دست رقيه طلبد فيض برات
بفرستد به صفاى قدم او صلوات
- چهارشنبه
- 1
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 0:59
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
کمیل کاشانی
ارسال دیدگاه