گرد شمع روی تو پروانه ها
ملجا درمانده ها بی لانه ها
پر کن از جام خود این پیمانه ها
ای امام کل سقاخانه ها
آسمان هشتم ایران تویی
قبلگاه مردم ایران تویی
گم شدم آقای من کو خانه ات
تا کنم من آب و جارو خانه ات
ده شفایم را ز دارو خانه ات
دارم آیا جا در آهو خانه ات
رد نکن من را پریشان میشوم
گوشه ی صحنت نگهبان میشوم
تو رضا جانی و جان مشهدی
آفتاب آسمان مشهدی
ای گل زهرا جنان مشهدی
من بگویم با زبان مشهدی
تو نگی که یک وخ از اینجا بوروم
مو بدم اما توره دوست دروم
ای غلام جد تو اجداد من
گوهر زیبای گوهر شاد من
خاطرات پنجره فولاد من
بغض های در گلو فریاد من
ای انیس لحظه های بی کسی
ای رئوف لحظه ی دلواپسی
شعبه ای از حوض کوثر باز کرد
در نکوبیده رضا در باز کرد
صد گره از کار نوکر باز کرد
عشق او من را کبوتر باز کرد
ذکر تو آقا، اذانم؛ اشهدم
خاک پای زآئران مشهدم
ای غریب بن غریب بن غریب
ای حبیب بن حبیب بن حبیب
ای طبیب بن طبیب بن طبیب
ای گریز روضه ی ابن شبیب
شمس تابان و امیر مشرقین
حرف تو بوده ست ابکی للحسین
شاعر:سید حسین صمدی
- جمعه
- 3
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 16:8
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
ارسال دیدگاه