در مجلست بریده ز جان می کنی مرا
بیگانه با زمین و زمان می کنی مرا
از چند روز مانده به ماه محرمت
کم کم برای خود نگران می کنی مرا
صد جا هوس مرا به سوی خود کشد ولی
سوی حسینیه تو روان می کند مرا
وقتی زمان سینه زنی تو می شود
با نوحه ات پر از هیجان می کنی مرا
تاروضه خوان بر آتش عشق تو می دمد
مثل گدازه ها فوران می کنی مرا
حرف از گناه و توبه ی آدم که می رسد
آماده ی هجوم خزان می کنی مرا
وقتیکه پیر میکده ی عشق می شوم
با روضه های خویش جوان می کنی مرا
هیات تمام می شود اما به پای عشق
بین زمینیان تو نشان می کنی مرا
- دوشنبه
- 13
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 11:9
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
حسین جعفری
ارسال دیدگاه