گر چه عمری مضطرم شکرِ خدا با حیدرم
هر چه هستم نوکرم شکرِ خدا با حیدرم
می شوم گرد و غباری در حریمِ مرتضی..
در غلامی سرورم شکرِ خدا با حیدرم
نیستم اهلِ زیاده خواهی از درگاهِ او...
کمتر از خاکِ درم شکرِ خدا با حیدرم
از همان بدوِ توّلد "یاعلی آموختم...
این کلامِ آخرم شکرِخدا با حیدرم
ساختم در قلبِ خود ایوان طلایی نجف
عاشقی خوش منظرم شکرِخدا با حیدرم
خصمِ او را پست تر می دانم از پستِ لعین
جانِ دشمن می دَرَم شکرِخدا با حیدرم
هر کسی مهرِ علی دارد..بُود آقای من..
نازِ او را می خرم شکرِخدا با حیدرم
صاحبِ امنیّتی هستم میانِ خانه اش..
فاطمه شد مادرم شکرِ خدا با حیدرم
بی تولّایش نخواهم یافت راهِ مستقیم
لطفِ او دور و برم شکرِ خدا با حیدرم
دستگیری می کند عشقِ علی در هر بلا
این بُود در باورم شکرِخدا با حیدرم
- شنبه
- 18
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 16:22
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه