آمدم با قامتِ همچون کمان در قتلگاه
سیلِ اشکم هست از دیده روان در قتلگاه
هرچه می گردم نمی یابم تنِ پاکِ تو را
خوب کردی جسمِ خود از من نهان در قتلگاه
از چه بشناسم مطهّر پیکرت را شاهِ عشق
از چه رو افتاده ای تو بی نشان در قتلگاه
خاطرم کی می رود آن اجتماعِ بی وضو
بهرِ کشتن جمع شد پیر و جوان در قتلگاه
زینبت آزار دیده بیشتر از قاتلت
ناسزا می گفت مردِ بد دهان در قتلگاه
قامتِ دخت علی را هیچکس لرزان ندید
جز وقت دیدنت شاه جهان در قتلگاه
بوسه می خواهم ز رگهایِ بریده یا حسین
لب نهادم بر گلویت بی امان در قتلگاه
سوختم از ناله های مادرت شیب الخضیب
مادرم هم آمده قامت کمان در قتلگاه
- پنج شنبه
- 23
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 16:5
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه