زمزمه شهادت حضرت رقیه
من دختری سه ساله ام، قرین اشک وآهم
ویرانه‌ای در شهر شام، گردیده سر پناهم

ماندم غریب وتنها، گریم زهجر بابا، آغوش عمه تکیه گاهم2
بابا حسین مظلوم، بابا حسین مظلوم، بابا حسین من کجایی2
_______________________________-
بابا بیا دختر شده، دلتنگ روی ماهت
زخم دلم را کن رفو، با لحظه‌ای نگاهت

این کودکان شامی، طعنه زنان بگویند، رقیه تو بابا نداری
با با حسین مظلوم.....
_______________________________
عمه بیا راس پدر، دیدار دختر آمد
دوران هجران منو، بابای من سر آمد

ای ماه بی قرینه، بگذارمت به سینه، شویم رخت با اشک چشمم
بابا حسین مظلوم...
______________________________
بابا بسی نا گفته ها رقیه با تو دارد
ظلم عدو را یک به یک از بهر تو شمارد

این پیکر نحیفم، زخمی ز تازیانه، رویم شده نیلوفرانه
بابا حسین مظلوم...
_________________________________
حالا که دیدم روی تو، دیگر غمی ندارم
آماده ام تادر رهت، جانانه جان سپارم

من دختر شهیدم،باشد پدر امیدم،امشب شوم جزو شهیدان
بابا حسین مظلوم.....

شعر:اسماعیل تقوایی