غزل:امام رضا علیه السلام

737

توسل به امام رضا(ع)

آلوده از گناه و معصیت و خطایم
با این همه ولی من دلداده ی رضایم

پرسش نمیکند کس خوب و بد گدا را
بر درب آستانش عمری بوَد گدایم

باید ادا نمایم شکرانه ی رضا را
این نعمتی عظیم است از جانب خدایم

من عاقبت بخیر از لطف و دعای اویم
ور نَه به طینت خویش شایسته‌ی بلایم

باشد برای خوبان حور و بهشت رضوان
من طالب ضریح و آن گنبد طلایم

یک مرد ارمنی را دیدم که در حرم گفت

ممنونتانم آقا که داده ای شفایم

تنها فقط نه انسان سگ هم گرفته حاجت
از خادمان بپرسید مصداق گفته هایم

کی میشود شبی را حتی به خواب و رویا
با چشم دل ببینم او میکند صدایم

دارم ز او تمنا گویم به جان زهرا
صبرم دگر سر آمد دلتنگ کربلایم

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید