در عزای پدر حضرت صاحب زمان
دارد اندر رخ ماه خود از غم نشان
می رود سامرا، بهر سوگ وعزا۲
وا اماما... وا شهیدا۲
____________________
چونکه دادند امام عسکری زهر کین
ناتوان شد ز سوز زهر وبستر نشین
ازکفش چاره شد، جگرش پاره شد
وا اماما...
______________________
در دم آخرش پسر بیامد برش
تا شود در وضو گرفتنش یاورش
شد شه دلنواز، گرم راز ونیاز
وا اماما...
_______________________
آخر آن نماز شد آخر زندگی
جان او شدفدا در ره آزادگی
داغ او بود عظیم، مهدی اش شد یتیم
وا اماما...
____________________
هشتم ربیع و سامره چون کربلاست
مقصد مرغ دلهای همه سامراست
تسلیت اینزمان، گو به صاحب زمان
وا اماما...
شعر :اسماعیل تقوایی
- دوشنبه
- 28
- مهر
- 1399
- ساعت
- 17:40
- نوشته شده توسط
- اسماعیل تقوائی
- شاعر:
-
اسماعیل تقوایی
مسلم ابراهیم زاده بادله