گل ای فراقی منه درد بی دوا قارداش

دوشوب نه حالته معصومه گور رضا قارداش

نه مدت اولدی سنون گوزلدیم وطنده یولون

حجازه گلماقووی ایلدیم رجا قارداش

نقدر گون گچوب آیلار دولاندی یتدی ایله

نه بلکه هر گونی بیر ایلدی گوئیا قارداش

بو ایلدی باشه یتیشدی ایکی ایل اولدی تمام

که ایلدیم گجه نی گوندوزی نوا قارداش

گونوز دئدیم بو گجه ماه انوریم گله جاق

جهان تیرم اولور عالم ضیاء قارداش

گجه دیدیم گونوز اولسا گونوم طلوع ایلر

ویرر شعاعی دل زاریمه صفا قارداش

او قدر شام و سحر انتظارووی چکدیم

امیدیم اولدی منیم یاس مطلقا قارداش

هوای طوسیله آخر وطندن آیریلدیم

بو فکریله ایلدیم ترک اقربا قارداش

دیدم بو نئشه ده قوم و قبیله دی ایلدن

منه کفایت ایدر بیر او مه لقا قارداش

خیال وصلیویله من بو چوللره دوشدوم

باشیمدا بیلمدیم اما که وار قضا قارداش

فشار درد فراقونله هم ازل گوندن

مریضیدیم من رنجور و مبتلا قارداش

اوزوم محن زده یول زحمتی خسته بدن

علاوه شغلیمدی دمبدم لقا قارداش

بو شهرده نچه گوندور توقف ایلمه لی

نه گون , گجه گونوزوم تیره بیر مسا قارداش

محالیدور داخی بو یردن ایلیم حرکت

بدندن ایله که مسلوب اولوب قوا قارداش

غم فراقوه بولمم که آغلیوم من یا

بو حال غربتیمه ایلوم آه و وا قارداش

نولوردی که بیر دم ایدیدی دیار طوسه گذر

پیامیمی یتوریدی سنه صبا قارداش

گلنمدیم داخی من سن اوزون یتور باری

چتین دگل سنه ای حجت خدا قارداش

قالوب یولوندا گوزوم حسرتیله جانویرورم

ئولم بو حسرتیله اولما سن رضا قارداش

ولیک رسمیدور عالمده جان ویرنده باجی

گرک یانیندا اولا صاحب وفا قارداش

گوزوم یوزینده اگر جانستانه جان ویرسم

کمال لطف اولی چوخ شان پر بها قارداش

بو صون نفسده که وردیم رضا رضا دی منیم

سسیمه ویرمیه سن سس دگل روا قارداش