ورود حضرت معصومه به قم
به دنبال برادر مفتخر کردی تو ایران را
به روی دیده بگذاریم خاک پای مهمان را

به روی خاک قم بگذاشتی پا و نوازش کرد
شمیم دلنواز حضرت کاظم(ع) دل وجان را

به یمن بودنت قم معبر کل ملائک شد
بهشتی کرده ای بانو کویری خشک و ویران را

چو زینب آمدی یار برادر جان خود باشی
در آوردی زغربت حضرت شاه خراسان را

بود راه ورود جنت حق بارگاه تو
گدا بیند در آنجا بارش الطاف سلطان را

الا ای فاطمه نام و الا ای فاطمه اوصاف
نمودی جلب سوی قم قلوب اهل ایمان را

چه می آید به تو این نام زیبای تو، معصومه
تو هستی اسوه ای نیکو بانوی مسلمان را

شعر:اسماعیل تقوایی