می کشد از عشق جانان – چون کبوتر پر دلِ من
روشن است از روی ماهش – دیده ی ناقابل من
او به طاها نور عین است
افتخار عالمین است
جشن میلاد حسین است
روح تقوا آمده – جان زهرا آمده
مژده ای دلدادگان – دلبر ما آمده
گل بریزید ای عزیزان – بر سر راه حبیبم
بهر دیدار جمالش – بی قرار و ناشکیبم
دردها درمان پذیرد – چونکه می آید طبیبم
غم ز بیماری ندارم
با کسی کاری ندارم
جز حسین یاری ندارم
شور دلها آمده – سبط طاها آمده
مژده ای دلدادگان – دلبر ما آمده
به به از این آشنایی – گشته دلها کربلایی
دل شده غرق محبت – از حدیث دلربایی
از سرای کبریایی – سر زده نور خدایی
نورباران شد مدینه
رشک رضوان شد مدینه
عنبر افشان شد مدینه
شاه والا آمده – ماه بطحا آمده
مژده ای دلدادگان – دلبر ما آمده
سیّد والا حسین است – گوهر یکتا حسین است
هرکسی نازد به شاهی – شهریار ما حسین است
بر سر اولاد آدم – تاج کرّمنا حسین است
فیض عظما آمده – تاج سرها آمده
مژده ای دلدادگان – دلبر ما آمده
- سه شنبه
- 20
- آبان
- 1399
- ساعت
- 11:39
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
ولی الله کلامی زنجانی
ارسال دیدگاه