می کنم اقرار آقا وصله ی ناجور ، من
ماهِ من، محتاجْ من، گمگشتهْ من، بی نورْ من
این بیابانگرد، تبعید از گلِ رویت شده
چون رگِ گردن، تو نزدیک منی و دور من
محضرت را درک خواهد کرد هرکس با شماست
چشمهایت نور دارد بر دو عالم، کورْ من
من برای جاه ، نزدت رو نکردم هیچ وقت
تو سلیمانِ جهانم باش، اما مورْ من
من به دست اشک می سازم خودم را عاقبت
حرف جدت که می آید سینهٔ پر شورْ من
- پنج شنبه
- 29
- آبان
- 1399
- ساعت
- 10:23
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
حامد آقایی
ارسال دیدگاه