با سخن و سخنوری شکرِ خدا نمیشود
لشکرِ مخلصِ خدا مدح و ثنا نمیشود
جز بعمل نمیتوان دم ز بسیجِ ناب زد
حقِ بسیج، هیچ با شعر ادا نمیشود
همچو حسینِ فاطمه، گفت امامِ انقلاب:
لشکر مخلصی دگر ، مثل شما نمیشود
هر که دم از بسیج زد، فکر نکن بسیحی است
جز به مقامِ رهرُوی، عهد و وفا نمیشود
دست بدستِ دشمنان، کی بدهند دوستان
دوستِ ما که دوست با دشمنِ ما نمیشود
دست به هر کسی دهد! دم ز بسیج هم زند!
خطِ بسیح بانیِ خبط و خطا نمیشود
معنی کامل بسیج، هست مدافع حرم
خطِ مقاومت دمی، سست و رها نمیشود
آنکه به هر غم و بلا، دل به خدا سپرده است
لحظه ای از حضور در صحنه جدا نمیشود
رهبرِ خویش را به هر فتنه رها نمی‌کند
آنکه گِلَش بسیجی است،،، در جفا نمیشود
بر کفِ دست سر نهد، در رهِ دوست جان دهد
عاشقِ صادقِ حسین، بی بلا نمیشود
گفت شهیدِ سر جدا، همتِ با صفای ما
باز بدونِ خون، رهِ کرب و بلا نمیشود
هر که به قول و هم عمل، پیرو حاج قاسم است
پشت به انقلاب و دور از شهدا نمیشود
خدمتِ صادقانه را، همتِ عاشقانه را
پیشه اگر کند کسی، پر ادعا نمیشود
خدمتِ ما جهادی و همتِ ما بسیجی است
راه رفاه و بی غمی، راه ولا نمیشود
یارب اگر سرم رود، باز دلم حرم رود
بی سر و پا بخر مرا، با سر و پا نمیشود
حرف به حرف مقتل است، شمر به سینه اش نشست
دید که سر بُریدنش جز به قفا نمیشود
وای ز حالِ مادرش، پیشِ دو چشمِ خواهرش
جسم حسین، دیده زیرِ نیزه ها نمیشود
پیکر قطعه قطعه را، خواست ببوسد ایخدا
دید که حقِ کاملِ بوسه ادا نمیشود
خم شد و بوسه از رگِ پاره ی حنجرش گرفت
آه، سخن رها کنم، دست به معجرش گرفت
- یکشنبه
- 9
- آذر
- 1399
- ساعت
- 9:57
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
محمود ژولیده
ارسال دیدگاه