دیگه از مدینه سیرم
کرده داغ مادر پیرم
میدونستم آخر من از
داغ مادرم می میرم
عمری منتظره این دلم
خسته از دیدن قاتلم
خنده هاش خیلی آتیش زده ، بر حاصلم
مرهم شد ، به دل من این زهر جفا
(جون دادم ، پیش مادر توی کوچه ها)
قد دنیا ماتم دارم
فکرشم میده آزارم
دوست دارم بمیرم زودتر
از مدینه چون بیزارم
درد دل نداره التیام
مرگم رو از خدا من میخوام
تصویر یه صورت کبود ، توی چشام
خوشحالم ، از قفس میشم آخر رها
(جون دادم ، پیش مادر توی کوچه ها)
با غم خودم مأنوسم
سینه پر شد از افسوسم
ضرب سیلی و گوشواره
خواب هر شب و کابوسم
من دیدم اشکای مادر و
پشت در یه گلِ پرپر و
من دیدم یه در سوخته و ، میخ در و
دردای ، دل بی تاب من شد دوا
(جون دادم ، پیش مادر توی کوچه ها)
مادر افتاد و لرزیدم
بین کوچه ها ترسیدم
جون دادم تا گوشوارش رو
روی خاک کوچه دیدم
من دیدم به زیر دست و پا
که مادر ناله میزد ، خدا
من دیدم خنده ی ثانی و ، تو کوچه ها
تا اومد . صدای سیلیه بی حیا
(جون دادم . پیش مادر توی کوچه ها)
- یکشنبه
- 23
- آذر
- 1399
- ساعت
- 12:18
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
رضا رسولی
ارسال دیدگاه