هر کسی که زینبی شد عالم آرا می شود
گم شده باشد اگر قطعاً که پیدا می شود
هر کسی با بی بی عالم سر و سامان گرفت
عاقبت خیری گرفته زود احیا می شود
درگه بانو..رسانده گریه کُن ها را به عرش
هر کسی با گریه آمد مثلِ دریا می شود
شک نکن کوچک شود هرکس در این بابُ الکرم
با نگاهِ عمّه ی سادات..آقا می شود
هر کسی بر خاک افتاده..بگوید نامِ او
با عنایاتِ خدایی از زمین پا می شود
ما همه مدیونِ بانوئیم... بانوی بُکا...
زیرِ این بیرق تمامِ روضه ها وا می شود
کاش از ما هم بسازد باز مجنون الحسین
منتظر هستم که این القاب..امضا می شود؟
کربلایی ساخته در قلب های شیعیان
این چنین شوریدگی در قلب معنا می شود
گریه بر امّ المصائب افتخاری اعظم است
هر که می گرید در این وادی مصّفا می شود
- سه شنبه
- 25
- آذر
- 1399
- ساعت
- 14:14
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه