یا نورالله ...
باید فقط برای ظهورت دعا کنم
فکری برای اینهمه رنج و بلا کنم
باید نشست و گریه سرود و غزل نوشت
شعری برای عرض ادب دست و پا کنم
شرمنده از مرام تو باشم که دیده ام
از تو وفا و در عوضش هی جفا کنم
با این زبانِ لالِ گرفتارِ پر گناه
آخر چگونه نام شما را صدا کنم
با شب نشینیِ پُرِ غفلت نمی شود
با جمعه ها و ندبه ی صبحش صفا کنم
ای شاهد همیشه ی اعمال من ، ببخش
ایکاش از نگاه تو آقا حیا کنم
شد التماس من حرم آقا حرم ... مگر
درد فراق کرب و بلا را دوا کنم
ناد علی بخوانم و یاد علی کنم
سمت نجف کبوتر دل را رها کنم
انگار با خدای خودم روبرو شدم
وقتی که رو به ساحت ایوان طلا کنم
امشب برای عرض توسل به محضرت
دل را دخیل چادر خیر النسا کنم
روزی برای غصه ی مادر فدا شوم
شاید که حق روضه ی اورا ادا کنم..
- سه شنبه
- 25
- آذر
- 1399
- ساعت
- 16:17
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
حسین رحمانی
ارسال دیدگاه