کریمان را به جز جود و کرم کاری نباشد
به لطفِ سفره ی سبزت طلبکاری نباشد
به هر کس قدرِ وسعت نه،به میزانِ عطایت
فراوان میدهی مِترش، به مقداری نباشد
جهان را با تمام آنچه بر رویش روان است
به جز دستانِ تو دیگر نگه داری نباشد
جُزامی های افتاده به روی خاک دیدند
کسی غیر از حسن آماده ی یاری نباشد
به دست همسرت مسموم گشتی و برایت
درون خانه هم حتی هواداری نباشد
پشیمان می شود در آخرت حتما دو چشمی
که اشکش در مصیبت های تو جاری نباشد
تمام آرزوی کودکیِ تو همین بود
خدایا ضربه اش بر مادرم کاری نباشد
به روی صورتش در کوچه ی باریک و بن بست
اگر محکم زده تاثیر آن تاری نباشد...
- پنج شنبه
- 27
- آذر
- 1399
- ساعت
- 9:19
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
علی علی بیگی
ارسال دیدگاه