تا به مقصد برسم عرش رسانده یک وسیله
شده قسمتم که امشب بنویسم از عقیله

قلمم چه ناتوان است و زبان شعرم الکن
أسدالله رسیده است در قالب یک زن

ولی الله پدر، أمّ أبیها شده مادر
حسن(ع) و حسین(ع) هستند عزیزِ دل؛ برادر

شجر پاک پیمبر(ص) شده منجر به نتیجه
سکَناتِ با وقارش شده مانند خدیجه(س)

شده صدّیقۂ صغری لقبِ زینبِ کبری(س)
شده در عصمت و ایمان و حیا سایۂ زهرا(س)

در فصاحت و بلاغت دارد از علی(ع) نشانه
کوثر ثانیِ مرتضی(ع)؛ مفسّرِ زمانه

جبل الصبر! عجب سلسلۂ صعب العبوری
شده مانند حسن(ع) آیه ای از حلم و صبوری

زده بوسه دست او را، به دلش نشست و دل بست
قدَر است و در شجاعت چقدَر مثل حسین(ع) است

شده از خطبۂ او کاخِ ستم خاکِ مسیرش
شده اینچنین یزید و دودمان او اسیرش

زده بی واهمه بر کفر عجب ضربۂ کاری
چه نفوذِ در کلامی! چه بیانِ استواری

روی پایش ایستاده عاشقانه با هیاهو
خودِ کعبه شصت و نه بار به نام نامی او

به طوافش شده مشغول زمین و ماه هر شب
نخِ اتصالِ افلاک؛ نخِ چادر زینب(س)!

#إلهی_بالزینب_س_عجل_لولیک_الفرج
#ألسلام_علیک_یا_زینب_کبری
#مرضیه_عاطفی