ميرود ماه صيام و ز شما جا ماندم
آه ، از قافله ي ماه خدا جا ماندم
دم هر سفره ي افطار به خود میگفتم
مثل هر روز از آن يار چرا جا ماندم
سر خوبان تو گرم است به یارب یارب
از مناجات ، منِ سر به هوا جا ماندم
شد نصيب من از اين ماه فقط جوع و عطش
اي خدا حيف که از فهم دعا جا ماندم
نيمه شبهاي دعا ياد رفيقان کردم
خوردم افسوس چرا از شهدا جا ماندم
عیدی فطر مرا کرببلا قسمت کن
دوستان رفته و من از رفقا جا ماندم
گفت يک پير سه ساله دل شب با مادر
بخدا خسته شدم از اسرا جا ماندم
دور از چشم پدر موي سرش زجر کشيد
ناله زد با دل خون یا ابتا جا ماندم
- دوشنبه
- 1
- دی
- 1399
- ساعت
- 15:8
- نوشته شده توسط
- Fatemeh Mahdinia
- شاعر:
-
مرتضی مظاهری
ارسال دیدگاه