مدح، محبت پیامبر، سرالله، شفاعت، مصیبت

سلام ای ذکر خاص حق ثنایت

درود ای گفته احمد من فدایت

تو فرقانی تو یاسینی تو طاها

تو زهرایی تو زهرایی تو زهرا

تو حبل محکم حبل المتینی

امید رحمة للعالمینی

ملک موج لطیفی از نگاهت

فلک گردی حقیر از خاک راهت

شرافت مستمند صبح خیزت

حیا تصویری از ظلّ کنیزت

امامان آبرومند جلالت

امیرمؤمنان محو کمالت

حیات عشق از خون حسینت

بلندی خاکبوس زینبینت

محمّد عاشق راز و نیازت

خدا هم فخر دارد بر نمازت

تو نور و قلب احمد خانۀ تو

تو شمع و انبیا پروانۀ تو

تمام آفرینش پایبستت

محمّد خم شد و بوسید دستت

خدا را طلعتت آئینۀ رو

نبی را روح مابین دو پهلو

جهان از رازها بس پرده انداخت

سر موئی تو را نشناخت نشناخت

تو سرّ ناشناس انبیائی

تو آن عبدی که سر تا پا خدائی

تو استاد و جهان دانشگه توست

تو قرآن و علی بسم اللّه توست

گنهکاران چو رو در محشر آرند

همه چشم شفاعت بر تو دارند

به جز باب عنایاتت دری نیست

تو گر نآیی به محشر محشری نیست

به محشر ناقه ات چون پا گذارد

سحاب رحمت از هر سو ببارد

قیامت از فراز چرخ گردون

ندا آید که این الفاطمیون

همه حوران به استقبال خیزند

برات عفو پیش پات ریزند

شود تا نازنین قلب تو خورسند

ببخشند و ببخشند و ببخشند

چنان گردد که از فرمان دادار

بگردد عفو دنبال گهنکار

تو سر تا پا بهشت مصطفایی

تو جانان علی مرتضایی

سرایت جنّت ای خاکم به دیده

بهشت و شعلۀ آتش که دیده؟

که دیده باغ جنت بر فروزد؟!

که دیده حور در آتش بسوزد؟!

چه گویم با که گویم منطقم لال

که قرآن شد به بیت وحی پامال...

استادسازگار، گلچین یک مثنوی