انفاق، تربیت، مظلومیت، قدر و قبر مخفی

اى حرم خاص خداوندگار

دست خداوند، ترا پرده دار

اُمِّ اَب و، بضعه ى خيرالانام

مادر دو رهبر صلح و قيام

خوانده خدا، عصمت كبرى ترا

گفته نبى، اُمِّ ابيها ترا

چيست حيا؟ رشتهء دامان تو

كيست ادب؟ بندهء فرمان تو

وقت خوشت، وقت مناجات توست

شاد، پيمبر ز ملاقات توست

ای یکمین بانوی کاخ عفاف

جان به فدایت که به شام زفاف

پیرهن خویش به مسکین دهی

خاطر آن غمزده تسکین دهی

كس نبرد راه به سامان تو

جز پدر و همسر و يزدان تو

هم ز پى عرض ادب، گاه گاه

يافته جبريل در آن خانه، راه

خانهء تو، گلشن مهر و وفا

مكتب تو، مكتب صدق و صفا

نيست عجب گر به چنين مكتبى

تربيت آموخته، چون زينبى

قدر تو یا فاطمه! نشناختند

بر حرم حرمت تو تاختند

تا كه صنم جاى صمد نصب شد

حق تو و همسر تو غصب شد

حاصل آن طرح كه بس شوم بود

قتل تو و محسن مظلوم بود

اى شده محروم ز ارث پدر

عالم و آدم ز غمت خونْ جگر

عصمت يزدانى و، معصومه اى

زوج تو مظلوم و، تو مظلومه اى

داغ غمت بر دل رنجور ماند

قدر تو و قبر تو، مستور ماند

استاد سیدرضا مؤید، گلچینی از مثنوی