اگر آن تُرک شیرازی بدست آرد دل مارا
خدایافرصتی شاید، کنم حَل این مُعمّارا
کجامُلک جهان ازمن بوَد تامن بِدو بَخشم
دهد درلَفظ خودحافظ سَمرقندو بُخارا را
کندبخشش اگرصائِب سرودست وتَن و پایی
بقول شهریار آخر بَرَد خاک این سَرو پارا
جناب شهریار آیا مگر تو مالک جانی؟
کنی قربانی خالَش جمیع روح و اَجزا را
یکی جان ویکی مُلک ویکی جسم ویکی اَجزا
بِدو بخشند امّا خود ندارند این هَدایا را
منم(نادر)که میبَخشم بِه یارم آنچه را دارم
اگر چه او نخواهد تا بدست آرد دلِ مارا
دلِ ماشد گرفتار همان شاهِ لب عطشانی
که بُردم عمر ناقابل بکویش روز وشبها را
- یکشنبه
- 21
- دی
- 1399
- ساعت
- 16:35
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
حاج نادر بابایی
ارسال دیدگاه