به سبک( ای ساربان اهسته ران...)
ای نیزه دار آهسته رو،آن سر برایم آشناست
از لحن قرآن خواندنش،گویا که او بابای ماست
ای اهل کوفه تیرِغم،بر این دل تنگم مزن
ای ساربان آهسته ران،ای رهگذر سنگم مزن
ای خولیه بی عاطفه،از تارِگیسویم مکش
غارت شده گوشواره ام ،باری تو از مویم مکش
ای بَجدلِ ظالم چرا؟دست بابا، از تن جداست؟
انگشترش از آنِ تو،انگشت بابایم کجاست؟
ای حرمله بر من نخند،طعنه مزن بر من سنان
اصغر شده غرق به خون ،داده عمویم تشنه جان
تا گفته ام بابا بیا،از روی نِی آغـوش ِ من
ناگه چنان زد زَجرِ دون،سیلیِّ محکم گوش من
- دوشنبه
- 22
- دی
- 1399
- ساعت
- 19:11
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
بهلول حبیبی زنجانی
ارسال دیدگاه