یا فاطمه الزهرا(س)
می سپارد به خاک جانش را
همسر خوب ومهربانش را

می سپارد به خاک با گریه
یار مظلومه ی جوانش را

داغ سنگین هستی حیدر
داده بر باد خانمانش را

از برای ندیدن این دفن
در بغل برده کودکانش را

فکر بر روز های بی زهرا(س)
آتشی می زند روانش را

ای خدایا تو خود بده سامان
وضع مغشوش آشیانش را

صبح فردا، شام تار علیست
داده از دست دلستانش را

صبح فردا مدینه می بیند
علی وقامت کمانش را

بیند او بعد از این، پنهانی
مدفن گوهر نهانش را

شعر:اسماعیل تقوایی