ای سر بی تن و خونین که به دامان منی
‏من تو را دختر و تو جانی و جانان منی
به تمام اسرا فخرکنم کین دل شب
‏در میان همه ای ماه تو مهمان منی
من نگویم که زمن بی­خبری چون دیدم
سر نی دیده به من داری وگریان منی
‏نه ز سیلی و نه از آبله گریم با تو
‏که تو مجروح تر از پیکر بی­جان منی
شرم دارم که کنم شکوه ز آشفتگی­ام
‏که تو آشفته­تر از موی پریشان منی
گر نشد پیش سرت بر سر پا برخیزم
عفوکن چون به بر پیکر بی­جان منی
از نگاه تو هویداست مرا می بری­ام
به فدایت که به فکر دل نالان منی
شاعر : حیدر توکلی