نوکرانش را نمایم نوکری
آنکه بوده بهترین نامادری
مادری از جنس زهرای بتول
آنکه اوصافش نگنجد در عقول
دستگیری میکند با یک طنین
السلام ای حضرت ام البنین
در مقامش بس که از سوی خدا
گشته یار و همدم اهل کسا
این زن مرد آفرین فرمانده بود
لشکری را در رَحِم پرورده بود
با سه اختر یک قمر او بی گمان
برتری دارد به هر هفت آسمان
بر سر اولاد زهرا چون کلاف
با دو دستش داده ماهش را طواف
داده روزی بر پسرهایش خبر
بی حسینم برنگردید از سفر
بارها گفتم به خود میشد چه ها
بود اگر ام البنین در کربلا
شک ندارم اذن میدان میگرفت
با غضب از دشمنان جان میگرفت
شک ندارم سنگها دُر میشدند
از رجزهایش همه حُر میشدند
قسمتش شد چشم بر در دوختن
همچو شمعی بهر یاران سوختن
گرچه هستش را فدا گردانده بود
از رباب و زینبش شرمنده بود
از رجزهایش همه حر
- شنبه
- 11
- بهمن
- 1399
- ساعت
- 12:42
- نوشته شده توسط
- دانیال تقوی
- شاعر:
-
دانیال تقوی
ارسال دیدگاه