یا فاطمه اازهرا(س)
زانزمان که پای بر خاک زمین بگذاشتی
بذر مهر خود به قلب کل عالم کاشتی

خلقت آدم زبعد خلقت نور تو بود
پیش از هر خلقتی بانو تو قدمت داشتی

سوره ای بهرتو حق آورد در قرآن خود
در میان سوره هایش پرچمت افراشتی

آمدی صحرای خشک آرزوها سبز شد
در وجودت کل اوصاف نکو انباشتی

بنده ی خاص خدا محبوبه یکتا شدی
رو سوی قرب خداوندی قدم برداشتی

مایه فخر خدا در عرش رحمانی تویی
در نمازت ای گل طاها عجب گل کاشتی

فاطمه یعنی که جز خوبی ندارد درتوراه
با تو می افتد میان خوب وبدها آشتی

آرزو دارم که در محشر ببینم با کرم
در شمار فاطمیون نوکرت انگاشتی

شعر:اسماعیل تقوایی