قلّهٔ کوه و شرف را، تو همائی زینب
تو ز سرچشمه خورشید ولائی زینب
زینب ی عمهٔ سادات، وقار علوی
فصل نو، بر عرفا و ادبائی زینب
تو علمدار قیامی، به دمشق عباسی
شرف و حیثیتِ شیر خدائی زینب
انصلابی که جهان را به تلاطم انداخت
نطق کوبندهٔ تو، داد جلائی زینب
با اسارت تو به اسلام روان بخشیدی
سرپرست حرم آلعبائی زینب
نهضت کرببلا را تو نجاتش دادی
آفرین بر تو، تو تحسین سنائی زینب
زن نگویم که تو سالار هزاران مردی
دختر شیر دل شیرخدائی زینب
با چنین غرّش و با نطق علی گونه تو
عجبم در بشری، سرّ خفائی زینب
پیش درگاه خدا منزلتی داری بس
مستجاب است اگر لب بگشائی زینب
نیست در سلسله زن که نظیرت باشد
غیرزهرا،، تو یم صبر و حیائی زینب
آبروی همهٔ نوحه سرایان هستی
زینت هیئت و هم بزم عزائی زینب
- شنبه
- 25
- بهمن
- 1399
- ساعت
- 23:7
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مجید قلعه بیگی
ارسال دیدگاه