نچه مدتدور که من نطق رسادن قورخورام
دِین واردور گردنیمده،من ادادن قورخورام
چوخ گناهیم، یوخ پناهیم، ای امیر مُلک دین
ائتدیقم اعمال زشت و پُر خطادن قورخورام
عصمریمیز آشقته دور اغیاره دوندی یاریلر
آنداولا اوز جانیوه،اهل ریادن قورخورام
قوزانوب ظلم و جنایت عرشه یا صاحب زمان
ذوالفقار الده یتیر،بسکه خفادن قورخورام
مصرع مصرع شعرینی نظمه چکن وقته «فقیر»
آخر و فرجام شعر و برملادن قورخورام
یوخدی بو عصرفناده، کشتی و نوحِ زمان
اولسادا کشتی گینه من ناخدادن قورخورام
مرکز وحیَ اولوب مالک بودی وهّابیلر
بو سببدن مشعر و سعی و صفادن قورخورام
بیشرفلر هر نقدری مکّه ده جولان ائده
حجّیدن،رمی جمردن،هم منادن قورخورام
کیم دئیور خدمتگزارم،منّت ایلیر خدمتی
اولسا خادمده ملائک،رهنمادن قورخورام
گه ریا اهلی دعا هئیتده ایلیر ملّتی
قالسون آمین،لاپ آچیخ سوز،چون دعادن قورخورام
صبح آچور باب ربانی،ملتین قانین سویور
هر گجه هئیتده دی، من او عزادن قورخورام
نه عدالتدن خبر وار،نه شرف معنا اولور
آهِ مظلوم و نوای بی نوادن قورخورام
آه او دم باهم اولا،آه یتیم اشک فقیر
قصرلر ویران اولار،روز جزادن قورخورام
هر نقدری ظالمه مظلوملر فرصت وئره
اولماز آسایش بودی درد و بلادن قورخورام
جرأتیم یوخدی یازام من شاعرم،چون خادمم
ساده سوز،گاهی غریب گه آشنادن قورخورام
گر «فقیرین» شعرینه هئیتده خلق احسنت دئیور
گاه اولوب او احسن و او مرحبادن قورخورام
- یکشنبه
- 3
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 22:14
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
مجید قلعه بیگی
ارسال دیدگاه