نور جلي می وزد از ساحت مرتضی علی(ع)
عقلِ حقیر مانده در حیرت مرتضی علی(ع)

آیه به آیه سوره ها وصل شده به سیره اش
وحیِ مجسّم است در صحبت مرتضی علی(ع)

شد وصیِ بعدِ نبی(ص)؛ هر که ندارد اعتقاد
در صف حشر نیست از امّت مرتضی علی(ع)

دار و ندار و هستی اش، یارِ خدا پرستی اش
در دو جهان فاطمه(س) شد ثروت مرتضی علی(ع)

رحمتِ واسعه ست از برکتِ نانِ او حسین(ع)
ارث رسیده بر حسن(ع)؛ رأفت مرتضی علی(ع)

آمده و نشسته روبروی او به روی خاک
پیش گدا روا شود حاجت مرتضی علی(ع)

نان و نوایِ بینوا، ناز و نوازش مدام
شد پدر یتیم ها حضرت مرتضی علی(ع)

سیزده ماه رجب مجلس شاه و رعیت است
شکرخدا شدیم از رعیت مرتضی علی(ع)

بوسه بر ایوان نجف کاش که قسمت بشود
از کرم فاطمه(س)؛ با دعوت مرتضی علی(ع)!