ستاره خاک نشینِ درِ سرای علی است
ستاره هیچ، که خورشید زیر پای علی است
ملائکه همه انگشت بر دهان دارند
در آن زمان که صدای خدا، صدای علی است
قنوت نافله هایش چه قدر بی همتاست
که عرش محو تماشای ربنای علی است
عدالتی که پس از او به زیر خاک افتاد
به دست صاحب الامر است، او به جای علی است
تمام آن چه که آورده حضرت احمد
فقط به نام علی و فقط برای علی است
خدا به وقت شهادت حرم برایش ساخت
تمام خاک نجف، خاک کربلای علی است
علیِّ عالی اعلاست حضرت حیدر
بهشت حق به خدا صحن با صفای علی است
هوای چشم سیاهش چه قدر بارانی است
کسی که در رمضان بنده ی خدای علی است
قسم به حق که خدا خون بهای کرب و بلاست
امام کرب و بلا، خون و خون بهای علی است
اَلا محب علی پیرو ولایت باش
که پای رهبرمان روی جای پای علی است
تمام قافیه هایم فدای نامش باد
که بیت آخر این شعر، ابتدای علی است
(اسیر) هر چه که گفتی اگر چه تکراری است
تمام، ذره ای از قوس حرف یای علی است
- چهارشنبه
- 6
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 18:49
- نوشته شده توسط
- طاهره سادات مدرسی
- شاعر:
-
حمید رمی
ارسال دیدگاه