باقرم؛ازهمه اغیارجفامیبینم
دهررا،خالی ازآثاروفامیبینم
گرچه ظلمتکده گردیده جهان امامن
جلوه گردرهمه جانورخدامیبینم
دردلم ذره ای ازجوروجفاباکی نیست
من که ازکودکیم دردوبلامیبینم
دهرفانیست،همه رفتنی و،امامن
درپس پرده حق،رمزبقامیبینم
میرودمرغ خیالم به گذشته شب وروز
تشنگی،کرب وبلا،آه و نوامیبینم
تیروخنجر،سپرونیزه وشمشیر ای وای
روی نی هاهمه رٵس شهدامیبینم
به روی خارمغیلان همهٔ دخترکان
عمه را دروسط معرکه ها میبینم
صحنه غارت وغارت زدگان راهمه زار
تازیانه به کف قوم دغا میبینم
آتش وخیمه وپیراهن وانگشترشاه
دست عباس علمدار،جدامیبینم
طفل شش ماهه وتیری سه پروحرمله را
مادری ناله کند واوَلَدا،میبینم
سُمّ اسبان وتنی بی سروعریان شده را
خواهری غرق تماشا،همه رامیبینم
سرشاه شهداراکه زتن گشته جدا
غرق درخون،نگهش براُسرا،میبینم
گاه برنیزه وگاهی شب غم،کنج تنور
گاه اماوسط طشت طلامیبینم
"ناعمم"ازغم باقردل زاری دارم
لطف اوراسحرِ روزجزامیبینم...
- چهارشنبه
- 13
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 23:12
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
محمدرضا محمدی (ناعم)
ارسال دیدگاه